تو و یک عالمه حرف… و ترازویی که سهم تو را از شعرهایم نشان می داد!!! کاش بودی و می فهمیدی وقت دلتنگی یک آه چقدر وزن دارد…
می‌گریزی از من
درستْ مثلِ اسبی وحشی
رَمَنده از هر جنبشی در علف‌زار.
بمان!
قول می‌دهمْ نفس‌درسینه‌حبسْ
فقط نگاه‌اَت کنم
جاده لحظه به لحظه با من می آید
گویی کنجکاو است که برای دیدار چه کسی چنین بیتابم !!!
اگر موهایت نبود
باد را چگونه نقاشی میکردم ؟!
دستانش در دست من ، نگاهش در خیابان و دلش …
این یکى را نمیخواهم بدانم...